Hiërarchie is heilig in Nederland, lijkt het. Talloze bedrijven zijn op basis van rangorde georganiseerd. Je begint onderaan en stukje bij beetje werk je jezelf omhoog naar de top. Hoe hoger, hoe beter, is de opvatting.
Maar het kan ook anders. De boel horizontaal organiseren bijvoorbeeld, of werken met zelfsturende teams. Werknemers krijgen meer verantwoordelijkheid, er zijn geen managers en iedereen is gelijk. Voor wie nu een kantoor voor zich ziet waar men collectief met de benen op het bureau naar buiten staart: nieuw organiserende bedrijven bestaan wel degelijk en ze zijn nog succesvol ook.
De hele mikmak van dinsdag op woensdag omgooien is misschien wat hoog gegrepen. Het moge duidelijk zijn dat zo’n verandering gepaard kan gaan met een hoop hobbels. Niet iedereen houdt immers van verantwoordelijkheid en gelijke rechten. Maar je kunt natuurlijk wel iets nieuws proberen, al is het maar om iedereen weer alert te krijgen.
Wat zijn de wensen van een werknemer? Komt hij nog iedere ochtend met een glimlach binnen, zijn de werkzaamheden nog uitdagend genoeg? Bij een beoordelingsgesprek staan de tekortkomingen van de werknemer centraal, maar wat dacht je van een terugkerend gesprek waarin alleen kwaliteiten en wensen belangrijk zijn? Dat lijkt me voor de medewerker een tikkeltje stimulerender.
Of pak het grootser aan: laat werknemers een dag lang zelf bepalen wat zij doen binnen de organisatie. In veel gevallen betekent dat niet eens een kippenhok, oké, vooruit, afgezien van het eerste uur. Jij wordt toch ook gelukkig van iets leuks doen? Ik ben vast niet de enige die het fijn vindt om te doen waar ik goed in ben of waar ik blij van word. Productiever kan niet.
Hoe je het ook wendt of keert: het kan geen kwaad om eens met een ander oog te kijken naar de organisatie waar je werkt. Er is nog nooit een bedrijf bezweken aan minder hiërarchie en meer aandacht voor de medewerker.
(Sjoske Cornelissen)
