Weet je, ik denk dat we met z’n allen verslaafd zijn geraakt aan de tijd. En dan vooral als het gaat om werktijd. Het moet allemaal zo strak mogelijk ingedeeld worden, zodat we alles uit een dag kunnen halen. En ja, ik doe dat ook. Als zzp’er en lijstjesneuroot maak ik dagelijks een to do-lijst die op z’n zachtst gezegd een beetje onrealistisch is.

We zijn allemaal verknocht geraakt aan de klassieke starttijd van negen uur. De hele dag werk je een voorgekauwde planning af: eerst vergaderen, stipt om twaalf uur pauzeren en rond de klok van vijf trek je de deur weer achter je dicht. En dat doe je dan samen met nog miljoenen anderen. Tegelijk.

Nu hoef ik als zzp’er natuurlijk geen rekening te houden met die strakke tijden, maar ik doe het toch. Ik begin netjes om half negen en ik werk – afhankelijk van hoeveel ik te doen heb – tot etenstijd door. Een enkele keer werk ik ’s avonds, maar dat komt dan door die onrealistische planning. Pauzes plan ik niet in. Tussendoor de was doen reken ik als pauze.

Tijdverslaving zorgt ook voor de meest hopeloze combinaties: even gauw een documentje door-nemen op de wc of e-mailen tijdens het koken. Hoe sneller, hoe beter, toch? Nou, niet dus. Dat multitasken zorgt ervoor dat je juist tijd tekort komt, omdat je geen focus hebt. Klinkt eigenlijk best logisch.

Zo’n regime doorbreken lijkt misschien moeilijk, maar dan ken je de theorie van Eisenhower nog niet. Ja, de ouwe president van Amerika. Die wist wel van aanpakken. Maar misschien kan ik beter zeggen dat hij goed was in delegeren. Want alleen de dingen die urgent én belangrijk zijn belandden op zijn to do-lijstje. Want waarom zou je iets doen dat belangrijk is, maar niet urgent? Of andersom? Laat staan dat je iets doet wat én niet urgent is én niet belangrijk. Die streep je gewoon door.

Dus, vul met je team (of alleen, als je zzp’er bent) The Eisenhower Box in en start met schrappen. En vergeet niet, alleen de werkzaamheden die urgent én belangrijk zijn moet je vandaag doen. De rest kun je eventueel doorschuiven naar morgen. Of naar volgende week. Dankzij Eisenhower krijgen we in ieder geval weer een beetje grip op onze vastgeroeste routine. Oh, en je to do-lijst wordt ook een stuk realistischer. Ook niet geheel onbelangrijk. Dan heb je aan het einde van de dag ten-minste een voldaan gevoel.