Hulde aan de niet-thuiswerker
Gaan we weer open in maart? April? Of wordt het mei? Niemand die het weet. Media staan bol met verhalen over de problemen van langdurig thuiswerken. Maar waarom is er zo weinig aandacht voor mensen die niet thuis kúnnen werken? Dat is namelijk de grootste groep. Natuurlijk, de mensen in de zorg voorop. Maar wat te denken van chauffeurs, bouwvakkers, productiemedewerkers, schoonmakers, enzovoorts enzovoorts. Zij hebben niet de luxe dat ze thuis kunnen werken.
Natuurlijk, thuiswerken is niet zaligmakend. Je mist je collega’s, vergaderen via videoverbinding heeft beperkingen, en er zijn ook mensen die vereenzamen of de arbeidslust verliezen. Een bedrijf in Groningen huurde daarom een vakantieboerderij af om met collega’s samen aan een project te kunnen werken. Een soort werk-quarantaine.
Maar toch: voor veel mensen is het een luxe. De voordelen zijn bekend: geen reistijd, je drinkt thuis de lekkerste koffie, er is geen gedoe met mondkapjes of protocollen. Sterker: je bent helemaal vrij om je te bewegen, en vaak kun je ook nog eigen werkuren bepalen.
Volgens het CBS werkte vóór corona 40 procent van de beroepsbevolking weleens thuis, waarvan het gros slechts incidenteel. De overgrote meerderheid werkt dus nooit thuis, domweg omdat ze het niet kunnen. En die groep heeft het afgelopen jaar – die stelling durf ik wel aan – zwaarder gehad dan de thuiswerkers.
Wie afgelopen jaar op een productielocatie is geweest heeft het gezien: verplicht anderhalve meter afstand tot de collega’s. Heel de dag een mondkapje voor. Verplichte looproutes. En gezellig met z’n allen in de kantine eten is er ook niet bij. Werkgevers zijn er streng op, want bij een besmetting op het werk en de quarantaines die dat met zich meebrengt, ligt het werk stil. En nog belangrijker: het verhoogde risico op besmetting. De Arbeidsinspectie heeft de handen vol aan het op de vingers tikken van bedrijven die onvoldoende maatregelen nemen om besmetting tegen te gaan.
Persoonlijk hoop ik dat thuiswerken voor een fiks deel van werkend Nederland een blijvertje wordt. Want – en dat is echt een enorm voordeel – dan blijven ook de files weg. En daar hebben vooral de mensen die niet thuis kunnen werken plezier van. Het is ze gegund.
Rob Stelte is managing partner van Pay2day. Hij heeft zich gespecialiseerd in flexibele arbeid. ,,Het allerbelangrijkste van werk is dat je het met plezier doet. Ik zorg dat ik mijn doelgroep zo goed mogelijk kan informeren, want de markt verandert continu.''