Geen bedrijf kan nog zonder flexwerkers, maar werken zonder vast personeel kan evenmin. Met de Wet Arbeidsmarkt in Balans (Wab) probeert de overheid tijdelijk personeel meer zekerheden te geven en tegelijkertijd ontslag eenvoudiger te maken. Zowel vast als tijdelijk personeel levert een beetje in; en de verhoudingen komen – de wet zegt het al – meer in balans. Een belangrijke wijziging in de Wab is de ketenregeling waarin wordt bepaald waneer een tijdelijk contract een vast dienstverband wordt. 

Er mag na 1 januari 2020 in totaal drie jaar lang met tijdelijke contracten gewerkt worden totdat er een vast dienstverband ontstaat. Dat is nu nog twee jaar. Zo blijft er flexibiliteit in de arbeidsmarkt, althans dat is de bedoeling.

De wet gaat in het nieuwe jaar meteen in. Dus ook contracten die nu al lopen vallen dan onder de nieuwe regels. Het maximum van drie tijdelijke contracten blijft.

Die aanpassing van de ketenregeling heeft twee kanten. Enerzijds lijkt het tot een langere flexibele relatie tussen werknemers en werkgevers te leiden, het automatisch ontstaan van een vast contract wordt immers met een jaar uitgesteld. Maar dat is niet gratis voor werkgevers. Door de Wab wordt de transitievergoeding – de financiële vergoeding bij ontslag – vanaf dag 1 ook van toepassing op tijdelijke contracten, terwijl dat nu pas na twee jaar dienstverband het geval is. Bovendien wordt de ww-premie voor werknemers met een tijdelijk contract 5 procent hoger dan voor personeel met een contract voor onbepaalde tijd. Studentenbaantjes voor jongeren onder de 21 jaar zijn uitgezonderd van de hoge ww-premie.

Een arbeidskracht met een tijdelijke contract, wordt dus duurder. Gaat die financiële druk (transitievergoeding plus hogere ww-premie) leiden tot meer zzp’ers? Dat was nu juist weer níet de bedoeling van de Wab. Komt er echt meer evenwicht? Of zijn er andere creatieve oplossingen om de kosten van flexibele arbeid in de hand te houden? Ik praat je graag persoonlijk bij over wat de nieuwe Wab betekent voor jou of jouw bedrijf.